Ken je dat gevoel, dat je ergens van overtuigd bent en juist in die overtuiging denkt dat het niks voor je is? Dat je allerlei redenen bedenkt om het niet te doen? Ja maar, dan, als en misschien. Om aan het eind van die gedachten je schouders op te halen en tegen jezelf zegt ‘ik heb het overwogen’. In mijn geval zit daar vaak angst achter. Dingen doen die mij uit mijn comfortzone halen verafschuw ik per definitie. Voelt niet goed is NIET doen. Kijk een beer op de weg! Rennen… of rollen. Toch kun je verrast worden door nieuwe ervaringen. Voor mij was het dit keer collecteren. Een uur of twee, vrijwillig langs de deur voor een doel dat naar mijn hart ligt. Wat was het bijzonder om zelf als doelgroep dit te doen voor een fonds waar ik een persoonlijke connectie mee heb.
In de week van 8 t/m 14 september was het de beurt aan het Spierfonds om te collecteren. Je weet wel, aanbellen bij mensen en vragen of ze een bijdrage over hebben voor het desbetreffend doel. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zelf menigeen collectant voor een gesloten deur heb staan. Daar kom ik nu wel van terug. In de wijk waar ik woon komen vrijwel alle grote fondsen aan de deur. Je kent het wel, sta je net te koken, ben je verwikkeld in een telefoongesprek of je bent in de badkamer wanneer die deurbel gaat. Dan nog de strijdt om zsm kleingeld te zoeken. Want natuurlijk zit je portemonnee vol kleingeld nadat je boodschappen hebt gedaan, maar kun je die berg centjes niet meer vinden als er iemand voor de deur staat te wachten. Stress! Toen het Spierfonds mij vroeg of ik nog iemand kende die wilde collecteren dacht ik meteen aan een vriendin die veel mensen kent in onze woonplaats. Ze maakt snel contact en kan mensen met een woord aan het lachen krijgen. Een gave waar ik soms jaloers op ben. Toen het Spierfonds haar belde zei ze dan ook snel ja. Zo ook weer mijn plicht gedaan dacht ik. Paar dagen geleden kreeg ik een berichtje van haar op whatsapp: welke dagen kun jij en hoe laat? Niets vermoedend app ik terug: voor wat precies? Waarop zij weer reageerde met: “collecteren voor het Spierfonds, wat anders?” Het werd me duidelijk dat ze dit niet alleen ging doen, maar moest er toch aan geloven. Ik ga mee collecteren! De rolverdeling was snel gemaakt. Zij belt aan en ik doe het verhaal. Wat was het een leerzame ervaring. Zowel voor mij als voor de mensen waar we mooie gesprekken mee hebben gevoerd. Soms kort, soms met een lach, soms ernstig maar bovenal echt contact en verbinding hoe kort ook.
Een greep uit de reacties die we gehoord hebben tijdens het collecteren;
- Ik bewonder mensen om hun lef om langs de deur te gaan. Alleen daarvoor al geef ik altijd.
- Zijn jullie van het omgevallen poppetje? Schat het zijn de mensen van Pippa.
- Ik maak alles over via Giroooo, dus nee. Deur dicht. (Blijkbaar is dit het meest gehoord argument leer ik later)
- Oh ik dacht dat jullie mijn pakketje waren, daarom deed ik open. Maar tuurlijk doneer ik.
- Heb je zelf ook een spierziekte? De twee dochters van mijn man hebben HMSN.
- Ik doneer altijd. Mijn zus heeft MS. Ik weet hoe het is om een ziekte in de familie te hebben.
- Kan ik ook digitaal doneren? QR code misschien? Wil je mij laten zien hoe dat moet. Dat is toch de toekomst he.
- Doneren met QR code? Nee daar doe ik niet aan mee. Heb ik slechte ervaringen mee of nou ja heb er een slechte ervaring over gelezen laat ik het zo zeggen. Ik ga even kleingeld zoeken.
- Twee kindjes van 4 jaar oud. Mama er is ook een mevrouw bij in een rolstoel. Kom kijken!
- Een kind van 9 dat ons achterna loopt om geld te doneren. Ik weet niet hoeveel centen mijn moeder erin heeft gegooid maar hier heb je een echte euro. Zo uit zijn eigen Feyenoord portemonnee.
- Een man die naar zijn hart grijpt en zegt dat hij nu geen nee kan zeggen tegen iemand in een rolstoel. Of ik ingehuurd was of echt in een rolstoel zit.
Mensen die ons al bij de deur zagen en met kleingeld aan de deur kwamen. Mensen die nee bedankt zeggen. Evengoed goedenavond meneer of mevrouw. Blijkt dat een afwijzing toch niet zo erg is als ik van te voren dacht. Al met al heb ik geleerd dat er toch nog veel gulle gevers zijn. Wat ik ook ontzettend fijn vond waren de stickers op de deur die aangaven of mensen Wel of Geen collectanten aan de deur willen hebben. Vooral van de sticker JA, collectes geen bezwaar haalde een drempel weg.
Zonder vrijwilligers geen opbrengst
Vorig jaar gingen er ruim 28.000 vrijwilligers op pad voor het spierfonds en heeft de collecte een geweldige opbrengst van maar liefst 1,5 miljoen euro opgeleverd. Onlangs werd in de media gesproken over het feit dat het aantal donateurs terug is gelopen. Ook het aantal vrijwilligers schijnt af te nemen. Nu ik zelf heb gemerkt hoe weinig tijd het kost, hoe groot het plezier en bijdrage die je hiermee levert, hoop ik dat er zoveel mogelijk nieuwe vrijwilligers bij zullen komen ongeacht voor welk doel je loopt.
Wist je trouwens dat je tegenwoordig via Social media ook actief kunt zijn met collecteren? Zo introduceerde het Spierfiends vorig jaar al de PIN-collectebus en de Digitale Collectebus. Dit jaar is het ook mogelijk te doneren via een QR-code en om via Instagram een donatie te doen.
De totale opbrengst van dit jaar wordt naar verwachting over een paar maanden bekend gemaakt. Wat het bedrag ook mag worden, wij weten dat we met zijn tweeën in ieder geval met ruim €400,- namens Pijnacker-Nootdorp hebben bijgedragen, al wandelend waar we de grootste lol maar ook serieuze gesprekken hebben gevoerd. Volgend jaar ben ik er weer bij!
Ben je geïnspireerd geraakt om collectant te worden voor het spierfonds? Meld je dan hier aan.
